Gevoelens
Afgelopen weken heb ik veel newbornreportages mogen vastleggen. En keer op keer word ik geraakt door alle gevoelens die hierbij komen kijken. Gevoelens van trots, blijdschap, vermoeidheid maar ook angsten en onzekerheden. Soms kan ik na een reportage verdrietig worden wanneer ik heb gemerkt dat een moeder zo onzeker is over haar lijf, wat gezorgd, gedragen en gevoed heeft, dat het haar in de weg staat om te zien hoe mooi haar moederliefde is.
Een moederlijf biedt geborgenheid
Een sterke moeder, een prachtig gezin, liefdevolle ouders en een heel lief regenboogjongetje zijn de aanleiding van dit schrijven.
Ik zag door mijn lens moederliefde. Ik zag een moederlijf wat geborgenheid, veiligheid en warmte biedt. Ik zag een vrouw op haar kwetsbaarst, naakt en onzeker. Ik zag een vrouw, een moeder, een moederlichaam met littekens maar ik zag ook (veer)kracht en een strijder. Deze vrouw, deze moeder heeft ongetwijfeld een pad bewandeld waarin pijn en verdriet te voelen is geweest. Het heeft haar gevormd tot de moeder die zij nu is. Een moeder die zacht naar haar kind is, haar kind troost, ziet, hoort en die haar kind vast houdt, veiligheid en bescherming biedt.
Moederliefde zie je, dat voel je
Moederliefde is te zien in verbinding, de manier waarop een moeder naar haar kind kijkt en hoe zij haar lichaam gebruikt om haar kind comfort te bieden. Wanneer een vrouw, onzeker over haar lichaam, een fotoreportage boekt waarin zij huis op huis contact wil en waarin zij zich bloot geeft, dan is er alleen maar moederliefde te zien.
Moederliefde dat voel je en is prachtig in ieders moederlijf.
Wanneer de foto’s doen verzachten
Wanneer de foto’s, mijn blik, doen verzachten en zoveel goed doen dat het de moeder laat ontdekken dat de liefde zichtbaar is dan troost me dat. Dan ben ik ervan overtuigd dat het bijdraagt aan een heelproces, aan het gevoel van identiteit en eigenheid van deze moeder en tevens prachtige vrouw.